NL

TUSSENVIJVER
Tussen de twee grote vijvers van het Nieuwe Instituut ligt nog een derde, veel kleinere vijver. In 2015 werden in deze “tussenvijver” zo’n vijftien plastic kratten met diverse waterplanten afgezonken. Die kratten (en het meeste van hun inhoud) werden eind 2020 weer verwijderd, toen de vijvers leeg werden gepompt in verband met de heraanleg en herinrichting van het Museumpark. Grappig is dat de gemeente Rotterdam en de verantwoordelijke landschapsarchitect bij het herinrichtingsplan voor het Museumpark de kleine tussenvijver echter compleet zijn vergeten. De enigszins verscholen, bijna inpandige ligging van het vijvertje, ingeklemd tussen de glazen entree en een betonnen draagwand van het Nieuwe Instituut, is daar waarschijnlijk de oorzaak van.

Ook de constructeur en aannemer die zich nadien over de vijvers van het Nieuwe Instituut bogen, hadden merkwaardig genoeg geen oog voor de tussenvijver. Door enkele constructiefouten bleek de ondergrondse verbinding met de twee grote vijvers niet goed meer te werken en voorts was een ingreep noodzakelijk waardoor de tussenvijver nagenoeg droogviel. Uiteraard heeft dit alles een grote invloed gehad op het plantenleven in de tussenvijver. Dat heeft bijna twee jaar lang een marginaal en grotendeels verborgen bestaan geleid. Maar door de grote neerslag van de afgelopen dagen is de tussenvijver plotseling met regenwater volgelopen en ineens heeft ook deze vijver weer een weelderig groen aanzien gekregen. Fantastisch om te constateren dat de beplanting uit 2015 robuust genoeg is gebleken om zo lang in onderduik te kunnen overleven.

EN

IN-BETWEEN POND
Between the two ponds of the Nieuwe Instituut lies a third, much smaller pond. In 2015 some fifteen plastic crates, containing various aquatic plants, were sunk into this “in-between pond”. These crates (and most of their contents) were removed again at the end of 2020, when the ponds were pumped empty prior to the reconstruction works of the Museum Park. In their redevelopment plan for the Museum Park the municipality of Rotterdam and the assigned landscape architect funnily enough completely forgot the small in-between pond. This was probably caused by the somewhat hidden, almost indoor location of this pond, wedged between the glass entrance and a concrete wall of the Nieuwe Instituut.

The constructor and contractor who were involved in the project also had no eye for the in-between pond. Because of some construction errors, the subterranean connection with the two large ponds no longer worked properly, while an emergency intervention led to a virtual dry up of the in-between pond. All of this has had a major impact on plant life in the in-between pond. For almost two years this has led a marginal and largely hidden existence. But due to the heavy rainfall of the past few days, the in-between pond has filled with rainwater and now again has acquired a lush green appearance. It is fantastic to observe how robust the aquatic plants of 2015 are, to survive both the forced removal operation of 2020 and the subsequent period of drought.