NL

NIJLGANS
Op 5 juli voor het eerst gespot in de grote vijver van het Nieuwe Instituut: een nijlganzen ouderpaar plus elf “pijltjes” van nog maar enkele dagen oud. Zoals bekend is de nijlgans (Alopochen aegyptiaca) een invasieve exoot die zich opmerkelijk goed thuis voelt in veel West-Europese steden. In Nederland is de nijlgans voor het eerst waargenomen in 1967. Sinds 2010 is de soort hard op weg om de wilde eend (Anas platyrhynchos) en andere watervogels te verdrijven uit stadssingels en -vijvers. In augustus 2017 werd de nijlgans op de EU-lijst geplaatst van te bestrijden invasieve exoten. Dat betekent dat EU-lidstaten de plicht hebben om in de natuur aanwezige populaties op te sporen, te verwijderen, of als dat niet lukt, zodanig te beheren dat verspreiding en schade zoveel mogelijk wordt voorkomen.

In juni van dit jaar boog de Rotterdamse gemeenteraad zich over de nijlgans naar aanleiding van een groeiende stroom klachten over ganzenpoep op recreatieweides bij zwemvijvers. Ook trottoirs en fietspaden langs sloten zouden door de nijlgans worden bevuild – vervelend voor mensen die hun hond uitlaten (!) alsmede voor scootmobielgebruikers. De verantwoordelijke wethouder voor buitenruimte beloofde tijdens het debat geen nijlganzen te gaan “afvangen” en doden maar wel het “nestbeheer” te gaan intensiveren. Onverbloemd gezegd komt dat neer op het rapen en vernietigen van ganzeneieren.

Net zo plotseling en mysterieus als de nijlganzen in de vijver van het Nieuwe Instituut verschenen waren (waar hadden ze hun nest gehad?), bleken ze ook weer verdwenen en kwamen niet terug.

Tot teleurstelling van sommige terrasbezoekers en medewerkers van het Nieuwe Instituut, die zich een paar dagen prima met het jonge grut hadden vermaakt. Het plotselinge verdwijnen leidde uiteraard tot enige speculatie: zou de gemeente dan toch nijlganzen afvangen? Of zou het ouderpaar genoeg hebben gehad van al die opdringerige belangstelling? Als ik zelf een gok zou mogen doen, hou ik het erop dat de ganzenfamilie is verhuisd vanwege het ontbreken van een veilige rust- en overnachtingsplek direct aan de rand van de vijver.

EN

EGYTIAN GOOSE
Spotted for the first time in the large pond of the Nieuwe Instituut on July 5: a pair of Egyptian geese plus eleven goslings, only a few days old. It is well known that the Egyptian goose (Alopochen aegyptiaca) is an invasive exotic species that feels remarkably at home in many Western European cities. In the Netherlands the Egyptian goose was first observed in 1967. Since 2010 the species is well on its way to expel the wild duck (Anas platyrhynchos) and other waterfowl from city canals and ponds. In August 2017 the Egyptian goose was placed on the list of alien species of EU-concern. This means that EU member states have a duty to detect, remove or manage wild populations, in order to contain the spread and damage of this species as much as possible.

In June of this year, the Rotterdam city council held a debate about the Egyptian goose in response to a growing stream of complaints about goose droppings on recreational meadows near swimming ponds. Sidewalks and cycle paths along canals were also reported to be infested by goose droppings – annoying for people who walk their dogs (!) as well as for people who use a mobility scooter. The Rotterdam alderman for outdoor space promised that Egyptian geese would not be captured and killed, but that “nest management” would be intensified. Less euphemistically said this comes down to collecting and destroying goose eggs.

Just as suddenly and mysteriously as the Egyptian geese had appeared in the pond of the Nieuwe Instituut (where had they had their nest?), they disappeared and did not return. Terrace visitors and employees of the Nieuwe Instituut, who had had a great time observing the goslings for a few days, were very disappointed. Of course this sudden disappearance led to some speculation: would the municipality of Rotterdam capture Egyptian geese after all? Or would the geese parents have had enough of all that intrusive interest in their offspring? After some thought I think that the lack of a quiet place on the edge of the pond, to rest and spend the night, has prompted this geese family to go elsewhere.