LIGWEIDE / SUNBATHING LAWN

22-01-2024 | ZOOP observaties voor het Nieuwe Instituut door Frank Bruggeman i.s.m. Peter Zwaal

NL

LIGWEIDE

 

Eind december is de bouwopslagplaats op de hoek van Jongkindstraat en Museumpark eindelijk verwijderd. Wat een opluchting! Terwijl de Nieuwe Tuin en de Jongkindstraat al maandenlang waren opgeleverd, was daar nog steeds die visueel hinderlijke bouwopslag. Wat bovendien irriteerde was dat die opslag nergens meer voor werd gebruikt. De keet op de bouwplaats stond leeg, verder lager er alleen wat rijplaten te verstoffen en binnen het hek dat het geheel omsloot verzamelde zich voortdurend meer zwerfafval.

Enkele dagen nadat de bouwopslagplaats door de aannemer was ontruimd kwam een groenbedrijf. De grond werd in een flauwe hellingshoek gladgestreken. Vervolgens werden daar graszoden over uitgerold. Om te voorkomen dat die onmiddellijk zouden worden vertrapt werd er een tijdelijk hekje omheen geslagen van ronde houten paaltjes, die onderling verbonden werden met een stalen draad. Ik heb de plannen en plattegronden voor de herinrichting van het Museumpark uit 2016 er nog even bijgepakt om te zien wat ook al weer de raison d’être is van dit nieuwe grasveldje. Ligweide… lees ik. Op een render zie ik figuratieve menselijke gestalten die hier zitten en liggen te recreëren. Iemand bij Gustafson Porter + Bowman, het Engelse landschapsarchitectenbureau dat verantwoordelijk is voor het masterplan, moet hebben gedacht dat het zomers aan de oever van zo’n grote vijver prettig toeven zou moeten zijn voor Rotterdammers.

Zoals bekend is het op renders altijd zomer en geven landschapsarchitecten zich vaak alleen rekenschap van menselijke en niet van dierlijke gebruikers. Zo ook in dit geval. Want nog voor de graszoden de kans gekregen hebben om te wortelen zijn er al nijlganzen op de ligweide neergestreken om zich te goed te doen aan het gras. Een volwassen nijlgans eet zo’n 200 à 300 gram gras (droge stof) per dag. Ervan uitgaande dat gras zo’n 15 à 20% droge stof bevat, betekent dat dus dat een nijlgans 1à 2 kilo vers gras per dag consumeert. Lang niet alles daarvan wordt verteerd en ook dat is op de ligweide helaas reeds goed zichtbaar. Alles goed en wel: een ligweide voor menselijke recreanten pal naast de vijver lijkt weinig kansrijk zolang zich hier hongerige en poepende nijlganzen ophouden.

 

 

EN

SUNBATHING LAWN

 

 

In the last week of December, the storage site for building materials on the corner of Jongkindstraat and Museumpark was finally cleared. What a relief! While the New Garden and the surrounding streets had already been completed for months, there was still that visually annoying storage site. What irritated me most was that the site had obviously fallen into disuse for quite some time. The shed on the site stood empty, apart from some road plates there were no longer any building materials stored, and within the surrounding fence litter was accumulating.

Soon after the storage site was cleared by the contractor, a landscaping company arrived. The site was smoothed at a gentle slope. Turfs were then rolled out over it. To prevent this lawn from being trampled, a temporary fence of wooden posts, connected to each other with a steel wire, was placed aroud it. I took the liberty of consulting the plans and renders from 2016 to see what the raison d’être is of this lawn within the new Museumpark. Sunbathing lawn… I read. One of the artist impressions shows several human figures sunbathing and sitting on this small patch of green. Someone at Gustafson Porter + Bowman, the English landscape architecture firm responsible for the master plan, must have thought that the banks of a large pond simply needed a recreational lawn for visitors and Rotterdam residents.

It is common knowlegde that it is always summer on renders. It is also known that landscape architects are preoccupied with human users and tend to forget animal users. Which is also the case here. Before the turfs had a chance to root, Egyptian geese settled on the new lawn to feast on the grass. An adult Egyptian goose eats about 200 to 300 grams of grass (dry matter) per day. Assuming that grass contains about 15 to 20% dry matter, this means that an Egyptian goose consumes 1 to 2 kilos of fresh grass per day. Not all of it is digested and unfortunately that is also clearly visible on the lawn. In short: a sunbathing area for humans right next to the pond does not stand a chance as long as the Museum Park is inhabited by hungry and pooping Egyptian geese.