Op een akker die na de Tweede Wereldoorlog ontsierd werd door talrijke bomkraters is een ingreep verricht die op het eerste gezicht veel weg heeft van een krater. Deze ingreep heeft echter een vreedzaam karakter en is bedoeld om een ecologische akkerbouwmethode uit te testen. De cirkelvormige aarden wal is in wezen een verhoogd teeltbed. Dit zogenaamde hügelbed bestaat uit ingegraven rottende boomstammen, dode takken en bladaval, afkomstig uit de bossen romdom de akker. Het geheel is afgedekt met de ter plekke afgegraven humuslaag. Het ingegraven rottende en dode hout is bedoeld om regenwater beter vast te houden; het bladafval dient als nutriëntenreservoir. Het open binnengedeelte van het hügelbed is vormgegeven als een arena met boomstammen en stobbes als zitbanken en leunpunten. Dit binnengedeelte kan dienst doen als observatiepost voor wild maar ook als ontmoetingsplek en ruimte voor kleinschalige performances. Met het crop-art project Impact bouwt Frank Bruggeman voort op het eerdere project Spill (2022), waarin het fenomeen van akkerrandverrijking werd geagendeerd.

On a crop field where once dozens of WW2 bomb craters were situated, an intervention has been carried out that at first sight looks a lot like the impact of a bomb. However, this intervention has a peaceful character and is intended to test an agro-ecological method. The circular earth crater is essentially a raised cultivation bed. This so-called hügelbed consists of buried rotting tree trunks and dead branches, originating from the woods around the crop field. The whole is covered with the humus layer excavated on site. The buried rotting and dead wood is for the retention of rainwater; the leaf litter serves as a nutrient reservoir. The open inner part of the hügelbed is designed as an arena with tree trunks and root stumbs as benches and leaning points. This inner part can serve as an observation post for wildlife, but also as a meeting point and space for small-scale performances. With the crop-art project Impact, Frank Bruggeman builds on the earlier project Spill (2022), in which the phenomenon of field margin enrichment was addressed.