NL

DOORNAPPEL
Vlak langs de Solidrain-elementen van de oprijlaan, in het graslandje bij de fietsenstalling van het Nieuwe Instituut, staat sinds dit voorjaar een keurig rijtje doornappelplanten (Datura stramonium). Bij het afbreken van het tijdelijke podium op het dak van het Nieuwe Instituut, zijn een paar van die eenjarige planten geplet door steigerelementen. Daardoor oogt het rijtje nu wat minder rijtjesachtig. Maar het blijft opmerkelijk want de natuur doet doorgaans niet aan rijtjes. Daarom durf ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te beweren dat die doornappels daar door iemand zijn gezaaid. Die persoon heeft ook nog eens veel geluk gehad want de zaden van de doornappel kiemen niet altijd even gemakkelijk, zeker niet in een dichte grasmat. Bovendien kunnen zaailingen beslist geen vorst verdragen en zijn slakken er dol op.

Het motief van de onbekende doornappelzaaier blijft volstrekt duister. Misschien is de persoon in kwestie gefascineerd geweest door de giftigheid van de doornappel, die ook wel dolappel of duivelskruid wordt genoemd. De plant bevat scopolamine en verschillende andere hallucinogene alkaloïden. Aangezien de plant ook als akkeronkruid voorkomt, belanden de zaden soms ongewild tussen die van cultuurgewassen als gierst en boekweit. Gerechten die worden bereid met gierst- of boekweitmeel waarin nog sporen van doornappelzaad aanwezig zijn, kunnen mensen een bad trip bezorgen. Bepaalde vormen van religieuze vervoering uit vroeger tijden, zoals de befaamde “Nijkerkse beroeringen” uit 1749-1752, worden wel in verband gebracht met de aanwezigheid van doornappelsporen in etenswaren.

EN

THORN APPLE
Next to the Solidrain elements of the driveway, in the grassland near the bicycle shed of the Nieuwe Instituut, stands a neat row of thorn apple plants (Datura stramonium). In the process of removing the temporary podium on the roof of the Nieuwe Instituut, a few of those annual plants were crushed by scaffolding elements. As a result, the row of plants now looks a bit less row-like. But it remains strange because nature usually does not form neat rows. Therefore I dare to say that in all probability these thorn apples were sown by someone. This person has also been very lucky because the seeds of the thorn apple do not always germinate easily, especially not in dense grassland. In addition, seedlings cannot tolerate frost and are loved by snails.

The motive of the unknown thorn apple sower remains completely obscure. He/she/they may have been fascinated by the toxicity of the thorn apple, which is also known as jimsonweed or devil’s snare. The plant contains scopolamine and several other hallucinogenic alkaloids. Since thorn apple also occurs as a weed in crop fields, the seeds sometimes unintentionally end up between those of millet and buckwheat. Foodstuffs prepared with millet or buckwheat flour that still contain traces of thorn apple can cause humans to have a bad trip. Certain forms of religious ecstasy in the early modern Netherlands, such as the famous “Nijkerk turmoils” from 1749-1752, could be due to the presence of thorn apple traces in processed foodstuffs.